Bubu fiat unu cani scapu.
Una dí, trastigendi foras de bidda, agatat una bella canixedda; ma cussa, timendi chini scit ita, si nci stichit in d-una mata de murdegu.
Bubu dda bolit tzerriai, ma no iscit su nòmini. Insandus, ita fait? Pigat un'ossu e, acostendisí a bellu a bellu, ddu ponit in s'oru de sa mata.
Sa canixedda, famia coment'est, aciapat s'ossu e si ponit a ddu arresigai. Insandus Bubu intzímiat a nai: " A mei mi nant Bubu. E a tui, ita ti nant?"
Issa, mischinedda, de nòmini no ndi teniat, ca dd'iant abbandonada de candu fiat pitica. "Seu sèmpiri stétia sola - narat - Nisciunus m'at tzerriau mai... su primu cani chi atopu ses tui!"
"Ma unu nòmini ddu depis tenni! - narat Bubu - sinuncas comenti fatzu a ti tzerriai?"
E issa: "Deu no sciu it'est su nòmini... agiudamí tui!"
Pensa chi ti pensu, Bubu ddi narat: "Su nòmini tuu at a essi' Dula!"
"Ita bellu chi est a tenni unu nòmini! - narat issa allirga - Fintzas a oi no sciemu chini femu! Imoi seu calincunu deu puru!"
Bubu est cuntentu de su pensamentu chi at tentu. Ma sa cosa prus bella est chi totu is duus ant agatau cumpangia e unu podit tzerriai a s'àteru... po giogai, po curri impari, po si donai de pari a pari un'ossu, po s'agiudai!