"B'aiat una borta un'àrvure chi fit solu in una tanca manna manna. Su sole lu caentaiat, su bentu lu carinnaiat, ma neunu li faeddaiat. Isse fit tristu, sempre tristu. "Ma non che benit neunu a innoghe?" si preguntaiat.
Una die sa piga, bolende in cussos tretos, bidet s'àrvure lagrimende. "Proite ses goi tristu?" li dimandat. "ca so chena cumpanzia!" rispondet s'àrvure. "Apo cumpresu! - narat sa piga - già ti la bato eo sa cumpanzia!". Sa piga bolat a su buscu e mutit totu sos puzones chi abbojat: àteras pigas, gardaneras, istúrulos, furfuràjos e fintzas unu corvu, sempre in gherra s'unu chin s'àteru. Totus faghent sa paghe tra issos e bolant, unu ifatu de s'àteru, sighende sa piga.
Como s'àrvure est pienu de puzones, no est piús solu: dae manzanu a sero b'est sa música de chentu boghes e s'allegria de chentu bolos e giogos!
Ajó... ajó... ajó!
Dae, benide a giogare!
Dae, faghídela sa paghe!
Benide a innoghe a giogare
e giogamus totu impare.
